Acı, sanki dünyanın her yerinde var ; çaresiz hasta kedi , köpekler, sakat kuşlar; kuran kurslarında yurtlarda tecavüze uğrayan çocuklar, afrikadaki açlık, hastalık, yoksulluk; kocasından dayak yiyen kadınlar , okullarda 'akran zorbalığı yüzünden' yalnız asosyal buruk çocuklar.
Dayanamıyorum bazen içimi bu düşünceler kaplıyor.
Elimden bir şeyler gelir mi diye düşünüyorum, herkes kendi derdine düşmüş. En Çok da ben. Ben çok bencilim. Bu bencillikle vicdan arasında sıkışıyorum.
Birşey üretmeden tüketen bir toplumuz ve sonumuz gelebilir yakında malesef.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder